Maleisie (laatste deel)

Lieve allemaal,

We kregen nogal wat klachten dat er steeds zoveel tijd tussen onze verhalen zat, daarom dit keer 2 verhalen kort op elkaar ;)
Ons laatste verhaal eindigde bij onze aankomst in Kuala Lumpur, waar we gelijk met onze neus in de boter vielen. Het was namelijk de avond voor Divali (of Deepavali zoals ze hier zeggen; het hindoestaanse 'lichtjesfeest') en in de wijk Little India stond een grote groep mensen te feesten met muziek, eten en vuurwerk. We hadden er een behoorlijke reis op zitten en omdat het ook al vrij laat was besloten we het feest te laten voor wat het was en gingen naar ons hostel. De volgende dag was het Divali en gingen we op zoek naar de festiviteiten. Dit viel echter niet mee! Al snel kwamen we erachter dat de grootste feesten de avond ervoor waren geweest en dat er op de dag zelf niet veel bijzonders gebeurde. Erg jammer, maar we liepen toch wel even langs de mandir om onze geestelijke verplichtingen te vervullen ;). De lichamelijke verplichtingen lieten we maar even zitten want bij de lunch had Emilo al 2 porties vlees besteld (de bedoeling is echter dat je de hele dag geen vlees eet ...).

De volgende dag vertrokken we in noordelijke richting, naar het Taman Negara  National Park. Voor de verandering gingen we dit keer wel met een georganiseerde tour. De prijzen waren namelijk prima en we vonden het eerlijk gezegd ook wel lekker om een keertje niet van alles zelf te hoeven regelen.
Om 7 uur werden we opgehaald en zagen dat er alleen maar jongeren in het busje zaten. Het klikte erg goed en het beloofde een gezellige trip te worden.
Het Taman Negara NP is het oudste regenwoud van de wereld, 130 miljoen jaar, en heeft al deze tijd continentverschuivingen, ijstijden en de mens overleeft. Dat heeft ervoor gezorgt dat de flora en fauna zeer uniek is en de bomen zijn echt enorm.
Na een busreis van 3 uur moesten we nog 3 uur met de boot alvorens we bij onze eindbestemming aankwamen, het dorpje voor de ingang van het park.
De accomodatie was heel basic, maar precies wat we verwacht hadden. Vervolgens gingen we een hapje eten bij een van de drijvende (soort pontons) restaurantjes op het water. Daarna stond een nightwalk op het programma onder begeleiding van een gids. We zagen een behoorlijk aantal dieren, waaronder een gigantische vogelspin (die gelukkig heel hoog in een boom zat) van 20 cm. Helaas hadden we weer de pech dat er een grote groep kinderen voor ons zodat we steeds met een man of 30 naar een of andere krekel (of ander beest) zaten te loeren ...

De volgende ochtend gingen we met zn tweëen verschillende trails lopen in de jungle. De natuur was prachtig om te zien maar ook hier maakten we hetzelfde mee als in Bako np (Borneo), het avontuurlijke was er snel vanaf doordat alles betegeld was met houten planken (je kon de trails letterlijk op je slippers lopen) en het vol stond met mensen.
Die middag stond er een excursie gepland naar een inheems dorpje en gingen we in een houten boot 'rapid shooten' wat zoveel betekend als zo hard mogelijk door een stroomversnelling gaan zodat alle inzittenden zeiknat worden (wat ze overigens prima gelukt was). Erg leuk!
Toen kwamen we aan bij het inheems dorpje en dat was erg bijzonder om te zien. Hoewel je zeker een aantal moderne invloeden en materialen zag was het meeste nog traditioneel in dit dorpje. Een gids vertelde ons van alles over de leefwijze van deze mensen en vervolgens kregen we een demonstratie van hun jachtmethoden (blaaspijp) en lieten ze zien hoe ze vuur maakten (zonder aansteker dus ...). Erg bijzonder en leuk om te zien, al viel het niet mee om Jolien weer bij de kleine kindjes vandaan te krijgen want die vond ze maar al te schattig.
Die avond besloten we om de nightwalk dunnetjes over te doen alleen dit keer zonder gids en op paden die niet door hun gebruikt werden. Samen met een Engels stel (waarmee we het goed konden vinden) gingen we in het pikkedonker de jungle in. Emilo was helemaal in zijn element en als een stel rambo's gingen we door de jungle en zagen wederom erg veel dieren.

De volgende dag verlieten we Taman Negara en vertrokken in westelijke richting naar de Cameron Highlands. De Highlands liggen (zeer verrassend) hoog in de bergen en dat merkten we direct toen we aankwamen. Het was een heel stuk frisser (graad of 20) dan we gewend waren, maar eerlijk gezegd was dat ook wel eens fijn. Het zal gek klinken maar tijdens zo een reis verlang je af en toe best eens naar een koude winterdag of regenachtige zondag ;)
Een stuk frisser dus, wat ook voor een ander landschap zorgde. In de highlands worden thee, aardbeien en ander fruit op grote schaal geplant omdat het klimaat erg gunstig is. Er zijn verschillende kleine 'bergstadjes' die allemaal erg Engels aanvoelen, wat geen toeval is aangezien de Engelsen deze regio ontdekt en ontwikkeld hebben. Overal zie je dan ook echte Engelse theehuizen compleet met 'old fashion' scones en tal van taarten / gebakjes met aardbeien. Allemaal erg lekker, met name de verse thee was heerlijk.
S'avonds gingen we op zoek naar een restaurantje en ineens liepen we langs een restaurant met allemaal voetbalshirts van Nederlandse clubs en allerlei andere 'holland' attributen. Hoewel de chinese obers niet erg Nederlands aandeden gokten we het er toch maar op en namen plaats. Het bleek dat de eigenaar een chinees was die jarenlang in Assen een restaurant had gehad. De combinatie van het interieur en de Marianne Weber muziek op de achtergrond (alleen een Chinees kan zoiets bedenken ...) was allemaal erg fout en eigenlijk wil je als Nederlander hier niet mee geassocieerd worden, maar toch hebben we wel genoten van een Hollandse biefstuk en echte Nederlandse mayonaisse.

De volgende dag gingen we een tour van 4 uur doen langs verschillende plantages en dierentuinen. Erg leuk allemaal om te zien, al waren de loslopende schorpioenen (maatje XXL) in een van de dierentuinen misschien toch wat veel van het goede.
Die middag zouden we gaan rondlopen in de omgeving, maar Jolien was niet helemaal lekker dus bleven we thuis. Dat was maar goed ook want zelfs het weer werd die middag echt Engels; regen, kou en wind.

De volgende dag vertrokken we naar een tropische bestemming, het eiland Langkawi in het uiterste noorden van Maleisie. Na een dodemansrit (onze chauffeur was levensmoe) van 4 uur en een overtocht met de ferry van 1,5 uur kwamen we aan op Langkawi.
Per taxi gingen we naar ons hostel, waar we dit keer voor een eigen kamer hadden gekozen, want elke keer een slaapzaal met verschillende mensen is ook geen pretje. Het hostel zag er prima uit en na een hapje eten kropen we lekker in bed. De volgende ochtend wilden we zo snel mogelijk naar het strand. We sprongen we onder de douche, trokken onze zwemkleding aan, deden niet te zuinig met de zonnebrand en liepen naar buiten .... Regen, snert!
Het regende het grootste gedeelte van de dag maar tussendoor hadden we 2 fietsen gehuurd om, al dan niet in de regen, het eiland te verkennen.
Na een behoorlijk stuk gefietst te hebben (we hadden er zelfs zadelpijn van) kwamen we tot de conclusie dat er niet veel toeristen waren, de verschillende stadjes waar we doorheen kwamen waren allen relatief rustig en stil.
Het oorspronkelijke plan was om 3 nachten op Langkawi te verblijven, maar omdat Jolien zich al sinds de Cameron Highlands niet lekker voelde besloten we om 2 nachten langer te blijven. Emilo kreeg ook nog last van zijn kies dus op gegeven moment lagen we allebei in de lappenmand. Met behulp van onze prive dokter en tandarts (dankjewel Annique en Wladimir!) waren we er echter snel weer bovenop. Veel van Langkawi hebben niet gezien omdat Jolien een aantal dagen op bed bleef en zich echt behoorlijk ziek voelde, en bovendien regende het regelmatig.
Wel hebben we s'avonds nog twee keer wat gegeten en gedronken met een Nederlands stel, wat erg gezellig was. Best grappig om te zien hoe je altijd snel contact legt met mensen en vaak hele interessante (en soms ook hele diepe) gesprekken met elkaar hebt, terwijl je elkaar nog maar net kent. Erg leuk!

We krijgen best veel vragen (vooral van onze moeders ;)) over hoe dat reizen nou een beetje in zn werk gaat. Aangezien we op dit moment een beetje een beetje verveeld op onze kamer hangen omdat het stortregent, gaan we dat eens uitgebreidt uit de doeken doen ;)
Om te beginnen willen we èèn misverstand maar direct de wereld uit helpen, reizen is hard werken! Nouuu hard is misschien wat overdreven, maar het is ook niet zo dat we de hele dag zitten te flierefluiten.
Eèn van de essenties van backpacken is dat je het maximale eruit wil halen tegen minimale kosten. 'Koopjesjagen' is dus één van de dingen waar je best druk mee kan zijn en ook vaak wel wat tijd kost. De kunst is om een goede balans te vinden tussen prijs, kwaliteit en gemak. Overigens merk je dat de kwaliteitsgrenzen steeds naar beneden bijsteld. Voor jullie beeldvorming; als wij het over een goede/mooie kamer hebben dan bedoelen we dat er een bed staat zonder 'bedbeesten', er stromend water is (warm water beschouwen we als luxe), het toilet meer behelst dan alleen een gat in de grond en kamergenoten die niet stinken of zoveel lawaai maken dat je er niet van kan slapen. Van een totaal ander niveau dus dan tijdens een gewone vakantie.
Prijsbewust moet je op alle fronten zijn: vervoer, accommodatie, eten/drinken, excursies/tours etc. Internet en onze ipad (onmisbaar!) zijn daarbij belangrijke hulpmiddelen, maar ook verhalen en ervaringen van locals en medereizigers kunnen erg nuttig zijn.

Reizen betekend ook keuzes maken en dat valt soms nog niet mee. De tijd en het budget laten het namelijk niet toe om alles in ieder land/gebied te doen wat je graag zou willen. Steeds moet je daarin afwegingen en keuzes maken. Vaak genoeg zijn de keuzes niet al te moeilijk, maar soms kunnen ze best ingrijpend zijn voor het verdere verloop van de reis. Dan zijn we meestal toch wel een tijdje bezig om alles goed uit te zoeken en uiteindelijk een keuze te maken. Gelukkig denken we bijna altijd hetzelfde over dingen, dat maakt het beslissen een stuk makkelijker.
Het is natuurlijk ook niet zo dat we hier 24 uur per dag mee bezig zijn hoor, de meeste tijd spenderen we aan het ontdekken van het land!
Iets anders waar je best druk mee kan zijn is het vinden van een leuke en betaalbare accommodatie. Ook hier maken we veel gebruik van internet, maar helaas blijkt hetgeen vermeld op internet niet altijd te kloppen met de werkelijkheid en dus je moet altijd flexibel zijn. Het verblijven in een hostel bevalt ons over het algemeen prima. Uiteraard kom je er veel reizigers van ongeveer onze leeftijd, al zijn we vaak wel een van de oudere.

Aangekomen in een hostel zoeken we als eerste een bed uit en bergen onze spullen op in daarvoor bestemde lockers. Meestal trekken we er daarna op uit of zoeken een gemeenschappelijke ruimte op in het hostel. Vaak staat er in deze ruimte een computer en een tv (meestal met heel veel films) en een keukentje waar je gratis koffie en thee kunt pakken. Ook is dit de plek waar je makkelijk contact kunt leggen met andere reizigers. Dat kan erg leuk zijn maar soms heb je er ook even helemaal geen zin in omdat de gesprekken ook wel veel van hetzelfde kunnen zijn. De belangrijkste vragen zijn ongeveer, waar kom je vandaan, waar ga je naar toe en hoelang reis je nog.
Maar soms kom je er mensen tegen die hele bijzondere verhalen hebben. Zo hadden we gister bijvoorbeeld een gesprek met een reiziger uit Palestina over de oorlog tussen de Israëliers en Palesteinen en dat was best interessant om het verhaal eens uit een ander perspectief te horen.
Overigens zitten er soms ook echt hele vreemde gasten tussen hoor, maar dat kan ook wel weer grappig zijn.
De meeste hostels hebben ontbijt inbegrepen, al moet je je daar niet veel van voorstellen, toast met boter/jam is vaak het enige verkrijgbare.
Van een taalbarriëre hebben we maar heel beperkt last. Bijna iedereen in Maleisie spreekt verstaanbaar Engels dus je hebt niet zo vaak miscommunicatie. Hoewel ...... luisteren kan voor sommige nog wel eens een probleem zijn. Begrijpen ook ineens heel goed waar 'oost-indisch doof zijn' vandaan komt ;). Sowieso verschilt de manier van communiceren behoorlijk met ons in NL. Wat wij als onbeschoft beschouwen (voordringen, naar obers roepen/schreeuwen) is hier heel normaal en andersom is men niet gewend om kritiek te krijgen en is het not done om iets aan te wijzen met je wijsvinger (die zal hier dus ook anders heten ;)), maar altijd met je duim of als je met je benen over elkaar zit met je voet te wijzen naar iemand. Ook merk je dat men behoorlijk hirargisch is ingesteld. Ze zullen daarom ook zelden of nooit van geldende (bedrijfs) regels afwijken, zelfs niet als dat voor alle partijen beter zou zijn. Zo kan het dus gebeuren dat je 5 nachten in een hostel slaapt op 4 verschillende kamers omdat men de tarieven niet kan/wil aanpassen ....

Inmiddels zijn we aan het einde gekomen van ons Maleisisch avontuur, op moment van schrijven zitten we in het vliegtuig onderweg naar Bangkok (Thailand). Het oorspronkelijke plan was om over land thailand binnen te komen en van het zuiden naar het noorden te reizen. Gelukkig kwamen we er net op tijd achter dat je bij binnenkomst over land slechts een visum voor 14 dagen krijgt ipv 30 als je via een luchthaven binnenkomt. We konden wel heel eenvoudig voor 2 maanden een visum krijgen, maar de kosten hiervan wogen niet op tegen een ticket naar Bangkok (tickets zijn hier behoorlijk goedkoop) dus hebben we dat maar gedaan. De reis gaan we nu dus precies andersom doen, we starten in Bangkok om vervolgens via Chiang mai af te zakken naar het zuiden. Hadden we al genoemd dat je flexibel moet zijn ?;)
Voor ons wordt het nu tijd om Thailand te gaan verkennen, maar dat horen jullie in een ander verhaal!

Liefs

Emilo en Jolien