Borneo en Brunei

19 november 2012 - Kuching, Maleisië

Lieve allemaal,

 
Op dit moment zitten wij weer in Kuala lumpur, net terug van 2 intensieve weken in maleisisch borneo en Brunei. Ook hier hebben we weer van alles meegemaakt en of jullie het leuk vinden of niet, we gaan er wat over vertellen ;)
 
Het begon allemaal met een turbulente vlucht van Singapore naar het zuiden van Borneo, naar de plaats Kuching. We hadden nog even flink genoten van de luxe in Singapore en waren helemaal voorbereid op 2 weken back to basic. Groot was dan ook de schok toen we in Kuching aankwamen. Waar we dachten een paar half naakte mensen aan te treffen die ronddobberden in houten kano's rondom een paar houten huisjes (dat zie je immers altijd op discovery channel), troffen we een stad aan die minstens net zo ontwikkeld was als de rest van Maleisie. De luchthaven was gloednieuw, de 5 sterren hotels volop aanwezig en een kfc op elke hoek van de straat. 
Per taxi gingen we naar ons hostel en ook dat zag er prima uit. Dit zou de komende dagen onze uitvalsbasis worden om de rest van het zuiden te verkennen. De volgende dag stond het orang oetan conservation centre en de crocodile farm op het programma. Met name de oerang oetans in het wild zien stond hoog op onze highlights van borneo. Helaas was dit een enigszins teleurstellende ervaring. Hoewel de dieren inderdaad niet in kooien o.i.d. zaten werden de dieren op vaste tijden gevoerd door de rangers, onder toeziend oog van een kleine 100 toeristen (compleet met tribune en cafetaria). Dat was dus bepaald niet de wild life experience waar we op gehoopt hadden. In dit conservation centrum werden de dieren opgevangen en getracht terug te zetten in de natuur. Wat ze er niet bij vertelden (maar niet moeilijk was om zelf waar te nemen) was dat het leefgebied door houtkap zo ontzettend was verkleind, dat de dieren geen andere keus hebben dan rondom het park bivakkeren willen ze overleven. 
Snel door dan maar naar de krokodillen farm. We hadden besloten te voet te gaan, maar al snel stopte er een vriendelijke meneer die ons een lift wilde geven. Gezien de hitte zeiden we daar geen nee tegen! Helaas had de beste man ons niet gemeld dat hij de kofferbak vol met durians had liggen (want daar was zijn zoon zo gek op ...) en dus zaten we de hele weg in de vreselijke stank van durians. De krokodillen farm zelf was verschrikkelijk en zou in Nederland onder de categorie dierenmishandeling vallen, meer moeten we er denk ik maar niet over zeggen.
 
Enigszins gedesillusioneerd kwamen we weer terug in ons hostel en maakten ons klaar voor onze volgende trip naar Bako national park. Hier zouden we ook een nacht in een jungle lodge slapen dus daar hadden we veel zin in. 
Bij aankomst in het national park (np) zagen we gelijk de dieren die de dienst uit maken in het park: apen. 
Apen zijn erg leuke dieren, maar kunnen ook behoorlijk agressief en vervelend worden. Al snel zagen we een groep apen die de deur van een kamer open hadden gekregen en het gevolg was dat het hele interieur op de veranda was gezet. Het np was verder prachtig en hebben er veel verschillende dieren gezien, o.a. tijdens een nightwalk. 
In het park was alles perfect geregeld, zo goed dat het avontuurlijke er vrij snel vanaf was. Doordat het allemaal goed bereikbaar is vanuit de stad en de accommodaties prima in orde, is het ook een druk bezocht park ook door gezinnen. Dat verandert de ervaring toch enigzins want het valt niet mee om dieren te spotten als er een gezin voor je loopt waarvan de kinderen vrolijk liedjes zitten te zingen (plus dat je best voor lul staat met je jungle outfit en verrekijker op een trail waar bijna files staan van bezoekers ...).
 
Al met al was het een leuke ervaring, maar we bleven hopen op het 'ongerepte' Borneo.
Toen was het tijd om, via Brunei, naar het noorden van Borneo af te reizen. Per bus hadden we eerst een rit van 9 uur voor de boeg naar het plaatsje Miri, om van daar de bus naar Bandar Seri Bangasar (BSB, hoofdstad brunei) te pakken. 
De busrit naar Miri was niet prettig. Niet zozeer door de bus zelf, maar meer door het uitzicht. We zagen tientallen kilometers kale vlaktes, waar ooit een bos had gestaan. Natuurlijk moeten de mensen hier ook hun geld verdienen en in houtkap is eenmaal veel geld te verdienen. Maar door op deze schaal te kappen kan het regenwoud zich onmogelijk herstellen met alle gevolgen van dien. Helaas zou dit niet de enige keer zien dat we de gevolgen van grootschalige houtkap zouden zien. 
 
Aangekomen in Miri stapten we over op de bus naar bsb en zagen het landschap al snel veranderen. Brunei is een zelfstandig land wat omringt wordt door Maleisisch Borneo. Het is een islamitische staat met als voornaamste inkomstenbron olie. Het is daarom dan ook een erg rijk land. Dat het een rijk land is zie je al snel want zodra je de hoofdstad binnenkomt glimt het goud (echt bladgoud!) je letterlijk tegemoet omdat hiermee veel moskeen en paleizen bekleed zijn. In Brunei hadden we afgesproken om te gaan couchsurfen en werden bij aankomst direct hartelijk verwelkomd door onze hosts. Nadat we samen (een hele pittige) maaltijd hadden gegeten gingen we naar het appartement. Het klikte heel goed met onze hosts en we hebben 3 dagen met ze opgetrokken. 
Ze lieten ons ook een traditioneel Bruneis gerecht proefen, ambuat. Dit lijkt op een kleverige lijm, die je dipt in een sausje en dan ineenkeer door moet slikken. De smaak was net zo vies als het klinkt ;). 
Verder hebben we in Brunei een hele grote moskee bezocht. Om daar naar binnen te mogen moesten we een lange zwarte jas aan, omdat we voor islamitische begrippen veel te vulgair gekleed waren. Emilo voelde zich net Harry Potter ;)
Door de vele (in onze ogen) bekrompen en hyprociete regeltjes krijg je soms echt de behoefte om je rebels te gaan gedragen, maar aangezien de regels van het geloof hier onderdeel zijn van de wetten van het land hebben we dat toch maar niet gedaan. Hypocriet overigens omdat vele zaken die ten strengste verboden zijn (zoals alcohol en drugs) via allerlei achterdeurtjes op grote schaal te verkrijgen zijn en door iedereen (zelfs de koninklijke familie) gebruikt worden. Toen was het tijd om te vertrekken. We hadden te horen gekregen dat de bus om 09.00 uur en omdat we nog even wilden ontbijten besloten we dat we om 08.00 uur op het busstation wilde zijn. Toen we rond die tijd in buurt van het station kwamen zagen we onze bus al wegrijden! Gelukkig onze kant op zodat we op de weg konden gaan staan om hem te laten stoppen. Toen we in de bus zaten kwamen we er achter dat we niet genoeg lokaal geld bij ons hadden voor de kaartjes. Jolien zette echter haar grote puppy ogen op bij de buschauffeur en toen konden we in alle valuta betalen die we wilden ;)
Al met al was Brunei een leuke ervaring, mede dankzij onze hosts.
 
Na een paar leuke en gezellige dagen in Brunei gingen we naar het noordelijke deel van Borneo, Kota Kinabalu. Dit was een dag voor Emilo's verjaardag. Dit moest om 12 uur natuurlijk gevierd worden, dus we gingen de stad in. Het viel dit jaar samen met Halloween, dus overal was het versierd. Toen we een gezellige kroeg gevonden hadden, kwam het Jolien goed uit dat Emilo nog even moest pinnen. Ondertussen had ze het personeel ingelicht over Emilo's verjaardag en ervoor gezorgd dat dit gevierd moest worden.
Emilo begon wat door te krijgen toen hij om tien voor twaalf vroeg of we naar een andere kroeg gingen. Toen de klok twaalf uur sloeg werd er, door het live bandje op het podium, voor Emilo gezongen en natuurlijk moest hij ook even op het podium komen en werd hem snel wat drank toegestopt. Een geslaagde avond dus!
 
De volgende dag hadden we besloten om een auto te huren voor een aantal dagen en zelf lekker door het land toeren. We waren er namelijk achter gekomen dat borneo beslist niet goedkoop was en de vele tours die aangeboden werden waren dan ook behoorlijk prijzig. Door een auto te huren hadden we dat geld er alweer heel snel uit en was bovendien ook erg leuk.
Als eerste reden we naar de mount Kinabalu, de hoogste berg in Azie. Bij deze berg waren ook natuurlijke hotsprings en daar gingen we als eerste naar toe. Die vielen ons heel erg tegen! Ze hadden een zwembad gemaakt waar heel veel kinderen aan het zwemmen waren en het water van de hotspring moest je via een kraantje in het bad laten lopen. Niet echt de natuurlijke ervaring die ons voorgeschoteld was! De volgende dag wilden we de berg beklimmen.
Normaal gesproken beklimmen mensen deze berg in twee of drie dagen. En als je erg fit bent in 1 dag. Emilo kennende vond hij dat we het in 1 dag konden doen. Na een slechte nachtrust (sliepen in een hostel met kinderen op schoolreisje ...) begonnen we de volgende dag om 07.00 uur de berg te beklimmen. Al snel kwamen we erachter dat de berg niet geleidelijk omhoog ging maar echt met traptreden en soms met enorme treden. In totaal bestond de berg uit ruim 3000 treden! En dat in de ijle lucht!
We moesten voor een bepaalde tijd op een bepaalde plaats zijn, anders zou het te laat worden en mocht je niet verder. Dit was echt zwoegen en zweten. Toen we over de helft waren zei Jolien niet meer verder te kunnen. Emilo ging nog even door maar haalde het laatste station ook niet binnen de gestelde tijd. Wat was dat zwaar! Vol moed gingen we weer terug de berg af, wat ook nog zwaardere bleek dan verwacht. Na 6 uur en 12 km. te hebben gelopen kwamen we beneden aan met ontzettende pudding benen! Emilo had er flink de pest in dat we het niet hadden gehaald en is daarom direct gestopt met roken en gestart met een intensief trainingsschema.
 
Diezelfde middag zijn we weer doorgereden. We reden naar Sukau, een plaatsje midden in de jungle aan de kinabantangriver, waar de meeste wildlife (olifanten, neushoorns, oerang oetangs, apen etc) te vinden is. Onderweg reden we langs tientallen kilometers palmplantages en werd ons duidelijk waarom er in Sukau zoveel wildlife te vinden is. Het leefgebied van de dieren (wat uit ruim 20.000 km2 bestond) is bijna volledig weggekapt t.b.v. de palmplantages, waardoor de dieren naar het laatste stukje (minder dan 1.000 km2) regenwoud zijn verdrongen. Op deze plantages worden koningspalmen geplant waarvan de vruchten (iets anders als cocosnoten) gebruikt worden voor de productie van palmolie, een van de belangrijkste exportproducten.
Jullie zullen intussen wel denken dat we een stel Greenpeace activisten zijn geworden, dat is niet het geval. We hebben nu wel met eigen ogen gezien dat de vele reclame spotjes (wnf, greenpeace, etc.) niet overdreven zijn. De Maleisische overheid lijkt zich hier in ieder geval niet druk over te maken ...
 
Het was inmiddels al donker toen we in Sukau aankwamen, dat maakte het zoeken naar accomodatie ook wat moeilijker. Maar uitendelijk kwamen we bij een heel vriendelijke vrouw terecht waar we gelukkig konden slapen en ook nog een dinner konden krijgen.
De volgende dag hadden we een jungletocht met een gids gedaan. Wij kwamen aan met onze mooie wandelschoenen, maar ze adviseerde om toch maar die grote rubberen laarzen van hun aan te doen, omdat het geregend had. Waarschijnlijk maar goed ook, want andere toeristen kwamen met bloedzuigers de jungle uit. Toen de zon onder begon te gaan moesten we weer terug want we hadden geen zaklamp bij ons. We volgden trouw de gids, maar na een tijdje bleek dat hij de weg kwijt was. Het werd maar donkerder en donkerder en de gids was nog nauwelijks bij te houden. Vol spanning probeerde we hem te volgden en na een tijdje kwamen we eindelijk weer op het goede spoor. Een spannende tocht, maar ook erg leuk want we zagen veel dieren, zoals apen, vogels, eekhoorns.
's Avonds gingen we met dezelfde gids een boottocht maken op de rivier. Dit was ook erg leuk. Het was pikkedonker en met een grote zaklamp ging hij op zoek naar dieren. We zagen uilen, apen en ook krokodillen!
's Ochtends gingen we weer een boottocht maken en zagen we nog meer apen, sommige heel dicht bij.
 
Na deze tocht reden we door naar het plaatsje Semporna waar we op het eiland Sipidan wilden gaan duiken. Sipidan staat al enige jaren in de wereldwijde top 10 van beste duiklocaties dus dat wilden we niet missen. 
Onderweg reden we langs de Madai grotten en besloten daar ook even te stoppen en de grotten in te gaan.
Waarschijnlijk waren er al een tijdje geen toeristen meer geweest want bijna het hele dorpje liep uit om ons de grot in te zien gaan, onder begeleiding van een hele vreemde gids. Toch wat ongemakkelijk begonnen we aan onze tocht met onze zaklampen in de hand. Plotseling kregen we door dat de grond waar we op liepen bewoog! We keken naar beneden en zagen dat het geen modder was waar we op liepen, maar een verschrikkelijk smerige combinatie van modder, vleermuizenpoep, insecten (spinnen, duizenpoten etc) en kakkerlakken, heel veel kakkerlakken. Aangezien we beiden geen helden zijn met insecten was dit zo een beetje onze ergste nachtmerrie. Jolien (die slippers aanhad) besloot direct terug te gaan en hoewel emilo dat ook heel erg graag zou doen, wilde hij niet 2 keer in 1 week ergens voor moeten opgeven. Hij ging daarom door en heeft daar tot op de dag van vandaag heel erg veel spijt van. Beneden in de grot was het vele malen vochtiger waardoor de 'insectenmodder' een soort drijfzand werd waar je tot aan je middel inzakte. De insecten (en met name de kakkerlakken) werden steeds groter en tot overmaat van ramp ging hij ook nog onderuit en voelde direct van alles over hem heen kruipen ... Na 20 minuten bereikte hij compleet geshockeerd de uitgang, snakkend naar een douche en schone kleren. 
 
Dat moest allemaal nog even wachten want eerst moesten we nog een aantal uur rijden naar Semporna. Uiteindelijk kwamen we daar aan en vonden we een hotel (dit keer geen hostel, want we hadden het even helemaal gehad met die vieze bende!). Die avond gingen we naar een aantal duikscholen om informatie over Semporna te vragen. Borneo is niet goedkoop, zo bleek ook hier. Bovendien bleek dat de komende 5 dagen alle duiken volgeboekt waren en dat wij daar niet mochten duiken omdat we nog niet genoeg gedoken hadden na het behalen van onze paddy (15 duiken was het minimum). Het zat ons dus behoorlijk tegen en omdat het stadje zelf ons ook allerminst beviel besloten we de volgende ochtend door te rijden in zuidelijke richting. Het zuiden van sabah heeft een aantal mooie en ongerepte natuurparken, maar vaak alleen per vliegtuig of 4wd te bereiken. En met een prijs per dag vanaf €150,- compleet buiten ons budget, helaas. 
 
Na nog 2 dagen in het zuiden rondgereden te hebben, reden we door naar het uiterste noorden van Borneo, naar de 'Tip of Borneo'. In de reisgidsen stond dat hier niet veel bijzonders te doen was, maar we waagden het er toch op. Uiteindelijk hebben we juist hier onze beste tijd in Borneo gehad! Prachtige witte stranden en geweldig uitzicht en een super basic bugalowtje op het strand met s'avonds een kampvuur, dit was een klein paradijsje! Ook waren we zo een beetje de enige toeristen wat het allemaal heel speciaal maakte. 
De volgende dag was het tijd om weer naar Kota Kinebalu af te reizen want de dag daarop ging ons vliegtuig. Na nog even lekker naar de bios te zijn geweest (Skyfall en Ted) leverden we de huurauto in en stapten op het vliegtuig richting Kuala Lumpur. 
Vanuit Kuala Lumpur reizen we door, via een aantal tussenstops bij natuurparken, naar het eiland Langkawi en daarna richting Thailand. 
 
Als afsluiter hebben we nog GROOT Nieuws (ik hoop dat niet iedereen intussen gestopt is met lezen van dit enorme verhaal ...)
 
Nee jolien is NIET zwanger en we gaan ook NIET trouwen (let aub goed op de woorden NIET!).
Het nieuws is dat we hebben besloten eerder terug te keren en wel op 29 april. Het reizen bevalt ons prima en we hebben ook geen heimwee. Een wereldreis is altijd een van onze dromen geweest, maar we hebben ook nog andere dromen. Het bouwen van een eigen huis en carriere maken zijn daar 2 voorbeelden van. Door zo lang weg te zijn hebben we allebei het gevoel daarin teveel te zullen missen, net als onze vrienden en familie. We zijn dan 7 maanden op reis geweest en dat is een prachtige tijd en ook genoeg voor ons. We gaan nog steeds alle landen bezoeken die we bedachte hadden (behalve Laos, Cambodja en Vietnam, die hebben we moeten schrappen) alleen in een hoger tempo. (4 weken Thailand, 7 weken Australie, 6 weken Nieuw Zeeland en 4 weken Amerika).
We denken niet dat jullie het erg vinden dat we eerder terugkomen ;)
 
Veel liefs,
 
Emilo en Jolien 

Foto’s

8 Reacties

  1. Marianne:
    19 november 2012
    Hai lieverds, wat vreselijk die ervaring in die grot!! Zo vies en eng! Ik had t eerste vliegtuig naar huis genomen!! Nóg zo'n ervaring en t word jauari ipv april!Fijn!Haha!! Kan me voorstellen dat je veel bewuster wordt van de natuur en alles wat behouden moet blijven. Prachtige foto's..ik word er altijd emotioneel van
  2. Marianne:
    19 november 2012
    Voorzichtig hoor! Veel liefs van mama xxxxxxxx
  3. Tante Bianca:
    19 november 2012
    Hallo lieverds, helemaal niet erg dat jullie eerder terugkomen! Maar jullie gaan in Nederland toch wel door met het schrijven op jullie blog...vind het namelijk zo leuk om te lezen! En niet meer van die gevaarlijke dingen doen, ga toch gewoon samen chillen in een hangmat ;)
    Veel liefs xx
  4. Jiska en Elwin:
    21 november 2012
    Hallo Emilo en Jolien,

    Allereerst zal ik mij even voorstellen: ik ben Jiska, 21 jaar oud en derdejaarsstudente sociale wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Ik doe mee aan een journalistiek trainingsproject van Beyond (Y)our World, waarmee ik begin december naar Maleisië kom. Hier zal ik verschillende stukken gaan schrijven, welke na terugkomst gepubliceerd zullen worden in het tijdschrift Join, op de website VersPers of andere, zelf benaderde, Nederlandse media.

    Een van mijn artikelen zal gaan over Nederlandse backpackers in Maleisië. Wat zijn hun beweegredenen om zo’n reis te gaan maken? Wat dachten/denken zij te vinden op hun reis?

    Via Google ben ik terecht gekomen bij jouw blog, waarin je over Maleisië schreef. Zit jij toevallig de eerste weken van december nog in Maleisië en zou je het leuk vinden als ik je kom interviewen? Dan hoor ik graag van je!

    Wegens mijn korte tijdsbestek wil ik je, wanneer je interesse hebt, vragen om mij zo snel mogelijk een berichtje te sturen. Dan kijken we daarna verder waar en wanneer we kunnen afspreken.

    Geniet van je reis en wie weet tot ziens!

    Groetjes,


    Jiska Streefkerk

    (Het doel van het BYW programma is het creëren van draagvlak binnen de media voor berichtgeving over internationale samenwerking. Uiteindelijke toename van media aandacht over mondiale issues, vergroot ook de kennis en het bewustzijn van lezers, kijkers en luisteraars over deze onderwerpen. In een steeds kleiner wordende wereld waarin grenzen steeds meer vervagen en in een politiek klimaat waarin aandacht voor het buitenland minder wordt, is dit van groot belang.)
  5. Ria Oudhof:
    26 november 2012
    Weer een mooi verhaal om te lezen. Om jaloers op te worden. Alleen al die heerlijke temperatuur.
    Gr. Ria en Wilco
  6. Gerry:
    28 november 2012
    Lieve Emilo en Jolien,

    Wat hebben jullie al veel gezien en meegemaakt
    De jungle, de plantages, berg beklimmen,
    ervaringen uitwisselen etc.
    De kakkerlakken zijn een minpuntje haha.
    Maar echt, jullie verhalen zijn fantastisch!
    Lees ook dat jullie wat eerder terugkomen.
    Dat zullen de moeders niet erg vinden!
    Geniet er nog van de komende maanden.

    Gr. Gerry. xx
  7. Joyce:
    28 november 2012
    Wat een gigaverhaal, maar wat leuk om te lezen allemaal!!
    Het klinkt echt fantastisch al ben ik ook stiekem een beetje erg blij dat jullie eerder terugkomen haha ;)
    En is Emilo nog steeds gestopt met roken? :P
    Liefs Joyce!
  8. Amber:
    3 december 2012
    Heej Emilo En Jolien!
    haha heel erg leuk om jullie reisverhaal te lezen! Hij is erg leuk geschreven;) Zo maak je echt de onverwachtse dingen mee en is dus niks zoals je je had voorgesteld blijkt... Super gaaf die avontuurlijke dingen waar jullie over vertellen. Die tocht in de jungle lijkt me ook echt geweldig en leuk dat jullie die gids nog vertrouwde na zijn gedesoriënteerde actie in de jungle hii ik hoop dat die boot alleen niet al te wankel was nadat jullie die krokodillen gespot hadden. Maar super gaaf lijkt me:D
    Ha ik wilde ook al vragen of je nog steeds gestopt bent met Roken Emilo?;) Zou een goed verhaal zijn dat het dan eindelijk lukt na de frustratie over het niet behalen van iets misschien wel onmogelijks?...
    Nou ik ben heel benieuwd wat jullie verder allemaal gaan mee maken op jullie reis. Heel veel plezier nog samen!
    Liefs Amber